KÖPEK DE İBRET VAR

İlahi vahyin ışığı altında hayatı kapsayan bir metot meydana getirmek Müslüman olduğunu

iddia eden İslam toplumu için bir vazifedir.

Van Grune Baum “İslam” adlı kitap

Evet köpeğe bakıp ibret almak hiç aklıma gelmezdi.

Hevesim vardı, yavru iken sahipleneyim. Şöyle büyüdüğünde elleri ile omuz'uma kalkıp dilini

çıkarıp, gözlerime bakarak solusun. Adam gibi büyük, heybetli bir kangal köpeğim olsun.

Ancak emekli olunca olabilirdi ama olsun hayal kurmak güzel, gerçekleşir veya gerçekleşmez.

Cenab-ı Allah o kadar nimetler içinde bu dünya da bir de hayal dünyası vermiş. Bedenin vücut ölçüleri belli iken; o bedene tam evsafını bilemediğimiz ruh vermiş. O ruha da daracık bedende kısılıp kalmayacak diğer latifeler yanında bir hayal penceresi açmış ki kainatları kuşatabilir.

Milyonlarca insan bir araya gelse büyük bir sıkışıklık olur. Lakin herkesin hayali ne kadar büyük olursa da birbirine hiç sıkıntı vermez.

Niyete girip, faaliyete geçip, araştırmaya başlayınca tam da istediğim gibi bir kangal. Terk edilmiş, hatta eziyet edilmiş,üç aylık yavru kangal verdi Allah. Eziyet edilmiş dediğim, kulaklarını kesmişler, ilerde kurtlara yem olmasın diye belki.

Evinin yakının da boş arazide bulup bakan bayan, bizi iyice sorguladıktan sonra sahiplendirdi.

İsmini paskal koyduk, erkek olabilir düşüncesi ile. Ama dişi olunca “paskal erkek ismi” diyene ben de “paskaliye” diyordum. 

Paskal da klasik bildiğimiz köpek, yiyecek verip başını okşayınca sahibine alıştı. Altı ay sonra genç bir kızdı paskal.

-Kangallar bağlı durmayı sevmez, dedikleri çıktı. Her şey güzeldi. Beni gördüğü zaman şımarıyor, üstüme atlıyor, sevince yerlerde yuvarlanıyordu ama karnı doyunca direk arazi.

-Zincir mi?

-Tasma !., zincir !., fark etmez mahalleyi inletir, inil inil.

-Ne yapılabilir?.

-Ben yapacağımı bilirim !..

Bugün instagram’da bir yerler de gezerken okudum. “Kullarının çoğu şükretmezler Allah’a.”

Saymamız  mümkün olmayan nimetlere kavuşalım sonra, bir bu nimeti veren Allah’a “teşekkür ederim Allah'ım” demeyelim. Bu nasıl nankörlük?.

Paskala çok kızıyorum. Biraz evvel gelmiş yine, kapını önüne yatmış resmen köpeklik yapıyor.

Yine acıkmış belli. Şimdi biraz yüz versem ayaklarıma dolaşacak, ellerini öne uzatıp, karnının üzerine yere yatıp,kafasını ellerinin arasında yere koyacak.

Çok kendimi kurduydum. Kıçına iyi bi depik vurup, şiddet uygulayacaktım. Evet şiddet uygulayacaktım köpeklik yaptığı için.

Ama bu ayet.. Utandım.!

Köpek kadar olamadım. O sonuçta benim gibi bir Allah'ın kulu. Sorumluluğu da yok. Benim var. Allah'ın kitabını okuyup, ders alıp, kulluk sorumluluğum var.

Paskal acıkınca yılışır, köpeklik yapıyor, ya ben.!

Bırakın köpek gibi etmeyi, hazır lütfedilen nimetlere şükür bile edemedim.

“İnsan Rabbine karşı gerçekten çok nankördür”

Âdiyât Suresi - 6 . Ayet